Informatie & Inspiratie

Onze doelstelling: alle mogelijke informatie over het Vlaamse televisielandschap bundelen en de sector stimuleren.

De Vlaamse Televisie Academie

De vzw Vlaamse Televisie Academie staat open voor iedereen die binnen de televisiesector actief is. Door haar neutraal en onafhankelijk karakter is ze ideaal geplaatst om initiatieven te ontwikkelen om de sector verder uit te bouwen en te professionaliseren. Ze wil zich inzetten om (jong) creatief talent van de Vlaamse media samen te brengen en te stimuleren door zo veel mogelijk Vlaamse televisiemakers te verenigen in één zenderoverkoepelende organisatie.

De Academie wil zich ook profileren als de bewaarder van het cultureel erfgoed dat de Vlaamse televisie ondertussen al 60 jaar opgeleverd heeft.

Welkom op de website van de Vlaamse Televisie Academie

Over het TV-Platform Vlaanderen

‘De Nacht van de Vlaamse Televisie Sterren’ was dit jaar al aan zijn zevende editie toe en is het eerste project dat de Academie realiseerde. Het project TV-Platform Vlaanderen, dat door de Vlaamse Overheid gesubsidieerd wordt, kadert eveneens in de doelstellingen van de Academie.

Er is een ‘virtueel’ en een ‘fysiek’ luik. Het Virtueel Vlaams Televisieplatform is een centraal verzamelpunt voor alle informatie die er over de sector te vinden is. De Academie treedt ook ‘fysiek’ naar buiten met een aantal initiatieven. Zo organiseerden we in 2013 onze TV-Middagen en dit jaar de TV-Avonden. Op deze lezingen en panelgesprekken nodigden wij diverse televisiemakers uit om er te komen spreken over hun beroep, ervaringen en visie.

De Vlaamse Televisie Academie

De stichtende leden van de Vlaamse Televisie Academie

De Vlaamse Televisie Academie werd in 2006 opgericht door 10 televisiemakers met ieder een grote staat van dienst. Hun naam en faam bezorgde de Academie van bij de start een sterke geloofwaardigheid en erkenning door de gehele sector alsook de steun van alle Vlaamse televisiezenders.

De huidige Raad van Bestuur van de Academie bestaat uit Luc Appermont (voorzitter); Chris Cockmartin (gedelegeerd bestuurder), Ben Crabbé, Paul Jambers, Goedele Liekens, Paula Sémer, Marc Uytterhoeven, Didier Van Laere, Erik Van Looy, Birgit Van Mol, Jan Van Rompaey, Mike Verdrengh (erevoorzitter), Gert Verhulst, Lynn Wesenbeek en Bruno Wyndaele.

Chris Cockmartin

27 augustus 1955 Close button

Ben Crabbé

12 november 1962 Close button

Guido Depraetere

26 november 1946 - 12 augustus 2006 Close button

Eerste televisiefeit: redacteur van de IQ-kwis.

Chris Cockmartin is de initiatiefnemer van de Vlaamse Televisie Academie en De Nacht van de Vlaamse Televisie Sterren. Het programmavoorstel om een opvolger van Het Gouden Oog te ontwikkelen kon aanvankelijk noch bij de VRT noch bij VTM op veel bijval rekenen. De medewerking van de twee grootste zenders was nochtans de conditio sine qua non om dit project te realiseren. Het is pas bij het aantreden van nieuwe beleidsmensen bij de twee omroepen en de steun van negen bekende televisiemakers die enthousiast hun naam en faam leenden aan de oprichting van de Academie, dat de eerste Nacht in de steigers gezet werd.

Cockmartin is momenteel directeur van het productiehuis C-VIEW. Sinds de komst van VTM heeft hij onafgebroken aan het hoofd gestaan van diverse productiehuizen zoals Jok Foe, Headtrick en Vlaamse Televisie Producties (later Medialounge).

Hij startte zijn televisiecarrière bij de openbare omroep op een eerder toevallige manier door het indienen van één vraagje voor de IQ-kwis van zijn schoolmaatje Herman Van Molle. Later werkte hij als redacteur voor onder meer Namen Noemen en Mike aan Zee. In 1987 werd hij producer bij het departement Variété Woord en Spel. Gedurende twee jaar produceerde hij een twintigtal verschillende titels, met onder meer Het Vlaams Vedetten Circus. Ook bezorgde hij Clouseau hun allereerste tv-optreden.

Gedurende de voorbije 25 jaar was hij niet alleen een vaste leverancier van succesvolle VTM-programma’s zoals Rad van Fortuin, Wie Ben Ik?, De Planckaerts en Recht van Antwoord maar werkte hij tevens voor de VRT met onder meer Zonnekinderen, De Nationale Test, Ik Leef Verder en voor de SBS-groep met onder andere De Trouw die ik wou en Slimmer dan een kind van tien.

Eerste televisiefeit: 1987 – imitator van Mike Verdrengh.

Blokken is een rookgordijn. Je staart je blind op het feit dat Ben Crabbé sinds 1994 het kleine maar razend populaire quizprogramma presenteert, dat je al de rest dreigt te vergeten. Ben is presentator en zelfs een heel goede. Hij wist een eigen stijl te creëren die zich het best laat omschrijven als ‘huiselijk naturel’. Het lijkt soms alsof hij in het decor woont. Hij stond dan ook al zo lang en zo vaak voor de camera’s dat hij ze wellicht mist als ze er eens niet zijn.

Crabbé kende de spotlights trouwens al voor hij Mike Verdrengh imiteerde op televisie. Als drummer bij De Kreuners stond hij behoorlijk in de kijker, zodat hij zich maar beter bewust kon zijn van zijn podiumprésence. En présence had hij, ontdekten ze bij de VRT. Ze zagen in de jonge muzieksamensteller van Studio Brussel een geboren presentator en boden hem de ene opdracht na de andere aan: Klimop, Fanclub, Kwislijn, Topscore, Nieuwe Maandag, Ben en de Belgen, Bracke en Crabbé, De laatste week, De kijker van het jaar, Spraakmakers, Doe de Stemtest, De tabel van Mendelejev, Zomer 2007, Aan tafel en uiteraard Blokken.

Nu kun je als beginnend presentator twee houdingen aannemen. Of je laat je verwennen als een diva en laat iedereen voor jou werken of je zet je mee rond de tafel en probeert zoveel mogelijk op te steken van het métier zodat je bij een volgend programma ook je inbreng hebt. Crabbé hoort bij de tweede soort. Hij verzamelde en verwerkte zoveel vakmanschap en ervaring dat hij, samen met enkele kompanen van Nieuwe Maandag een eigen productiehuis, deMENSEN, opstartte. Zij tekenen elk jaar voor de productie van de live televisieshow van de De Nacht van de Vlaamse Televisie Sterren.

Eerste televisiefeit: 1981 – winnaar van de talentenjacht Moeders Mooiste.

Baziel, het volkse typetje dat Guido Depraetere magistraal kon uitbeelden, was een man van twaalf stielen en dertien ongelukken. Hetzelfde kun je helemaal niet van hem beweren. Hij heeft dan wel een flink stel beroepen verzameld, maar steeds met succes. Of hij nu leraar, disjockey, politicus, presentator, producer, directeur van een televisiezender, consulent, tekenaar of conferencier was, steeds wist hij zijn publiek te bekoren. Het was dat talent waarmee hij publiek en jury wist te winnen toen hij deelnam aan de talentenjacht Moeders Mooiste.

Zijn overwinning bezorgde hem enkele presentatie-opdrachten maar sterkten hem vooral in de overtuiging dat radio en vooral televisie helemaal zijn ding waren. Hij legde het examen producer af en kon in 1982 meteen aan de slag. Zo produceerde onder meer Spel zonder Grenzen, Hoger Lager, Micro Macro, Tv-Touché en uiteraard de talkshows van Mike.

Toen de regering in 1988 het licht op groen zette voor een commerciële zender bood hij zich samen met Mike Verdrengh en een karrevracht ideeën en idealen aan bij de krantenuitgevers. Hij kreeg de functie van algemeen directeur en Verdrengh werd programmadirecteur. Samen hertekenden ze het Vlaamse televisielandschap. Niet alleen door het ontwikkelen en inkleuren van VTM, maar ook doordat de BRT zo tot een boeiende concurrentie gedwongen werd. Dat we tegenwoordig een dynamisch televisieaanbod hebben, mag wel degelijk op het conto van dit ondernemende duo geschreven worden.

Maar ook het presenteren liet hem niet los, zo presenteerde hij Klasgenoten en HT&D. Depraetere zette zijn schouders onder de Vlaamse Televisie Academie en werd er de eerste voorzitter van.

Paul Jambers

15 augustus 1945 Close button

Goedele Liekens

21 januari 1963 Close button

Paula Sémer

9 april 1925 Close button

Eerste televisiefeit: 1971 - regisseur bij de VRT, dienst jeugd en documentaires.

De ‘no-nonsense aanpak’ lijkt voor Paul Jambers uitgevonden te zijn. Als hij ze al niet zelf uitvond. Zijn blik eist oprechtheid vanuit een vreemde zekerheid dat hij iedereen meteen doorziet. Met diezelfde blik startte hij zijn carrière bij de televisie. Jambers heeft een generatie kijkers en televisiemakers geleerd dat er achter elk antwoord een nog veel interessantere vraag schuilt. Niet ‘wie ben je’ of ‘wat doe je’ levert het antwoord, maar het daaropvolgende ‘waarom’.

Deze aanpak verdeelde Vlaanderen. Sommigen vonden het overdreven, voyeuristisch en sensatiegericht terwijl anderen geraakt werden en de vragen pertinent vonden. Het bleek bovendien een succesformule. De onderwerpen die Jambers koos, bleken zo dicht op de pols van Vlaanderen te zitten dat de Vlamingen massaal keken naar de jongen met de leren jekker.

Op zoek naar nieuwe vrijheden richtte hij in 1990 een eigen productiehuis op dat reportages toeleverde aan VTM, waar hij in 1992 een reportageprogramma met zijn naam kreeg. Het programma werd de basis voor het succes van zijn productiehuis, een werkwijze en stijl die na twintig jaar nog altijd school maakt.

Eerste televisiefeit: 1986 – Miss België.

Laten we er niet omheen draaien. Vlaanderen zag de kracht van Goedele Liekens pas toen Jan Lenferink haar naar Nederland uitnodigde voor een talkshow. Voordien was ze in Vlaanderen enkel die lastige miss, die weigerde handjes te schudden met (foute) presidenten en ministers op stang jaagde. Die openhartigheid zal later haar handelsmerk blijken, waarmee ze de kijkers in twee kampen verdeelt.

Haar eerlijke, onverholen programma’s over seksualiteit – eerst op de radio De Lieve Lust, daarna op televisie Vanavond niet, Schat – waren voor sommigen confronterend, maar voor velen vooral bevrijdend. Als seksuologe van opleiding weet Liekens dan ook waar ze het over heeft.

Nochtans debuteert ze als presentatrice, samen met Urbanus en Werther Van der Sarren, in de celebrityshow Wie ben ik? op VTM. Gaandeweg blijkt dat andere vak, dat van televisiemaker, haar echter nog meer te boeien. Het thema hoeft niet steeds seksualiteit te zijn, als haar aanpak maar even krachtig en direct blijft. Relevante thema’s, onverbloemde waarheden en directe confrontaties zijn de ingrediënten van haar nieuwe programma’s. Deze keer wil ze echter niets uit handen geven en richt een eigen productiebedrijf op. De talkshow Goedele en het debatprogramma Recht van Antwoord zijn de eerste resultaten. Ondertussen wordt ze ook Goodwill Ambassador van de UN en maakt ze documentaires rond vrouwenthema’s, zo onder meer de reeks Sterke Vrouwen.

Niet alleen in Vlaanderen maar ook in Nederland bouwt Liekens een televisiecarrière uit en maakt programma’s voor de VARA, TROS, SBS en BNN. Bezige bij als ze is, vergeet ze haar eerste liefde echter niet en begint aan een reeks boeken over relaties en seks. Om tot slot haar eigen magazine te maken, eerst Goedele, later GDL.

Eerste televisiefeit: 31/10/1953 – actrice in Drie Dozijn Rode Rozen op de allereerste NIR-uitzending.

Hier zou het bordje ‘Voor Volwassenen’ kunnen staan. Zo leerde Vlaanderen Paula Sémer immers kennen. Na het nieuws introduceerde zij namelijk de moeilijkere thema’s. Haar televisiecarrière lijkt wel een staalkaart van de Vlaamse televisie. Na haar start als omroepster acteerde ze in televisiespelen en presenteerde ze vele programma’s waaronder het jeugduur Kom toch eens kijken als tante Paula naast Nonkel Bob. Later maakte ze documentaires, gezinsprogramma’s, vrouwenprogramma’s (o.a. Penelope, waarin voor het eerst over homoseksualiteit gesproken werd), gezondheidsprogramma’s, wetenschappelijke en culturele programma’s en zelfs kookprogramma’s.

Met die achtergrondfeiten zou je verwachten dat Sémer het allemaal wel gezien heeft. Niets is echter minder waar. Ze wil jonge ideeën en kan er niet genoeg van krijgen. Je merkt in haar blik dezelfde kracht waarmee ze op haar zeventigste nog in de politiek stapt, op haar tachtigste weer gaat acteren en waarmee ze nu nog steeds haar schouders onder de Vlaamse Televisie Academie zet.

Mark Uytterhoeven

6 maart 1957 Close button

Erik Van Looy

26 april 1962 Close button

Jan Van Rompaey

25 september 1940 Close button

Eerste televisiefeit: 1980 - losse medewerker bij de tv-sportredactie.

Mark Uytterhoeven verrast. En als hij het niet doet, dan is het niet omdat hij het vergat, maar omdat dat verrast. Tenminste, dat eist hij van zijn televisiewerk. Verras door oorspronkelijk te denken, lijkt het uitgangspunt te zijn. Neem niets als vanzelfsprekend. Moet een interview in een lange divan gebeuren? Waarom niet een gezellig krap zeteltje? Moet je acteurs gebruiken voor een sketch? Waarom geen speelgoedfiguurtjes? De omkering, de andere invalshoek, de afwijkende kijk en dito commentaar gecombineerd met droge ironie en een ongeëvenaarde taalvirtuositeit zijn de stevige bouwstenen waarop Uytterhoeven zijn meesterwerken bouwt.

Zo werd hij ook ontdekt. Als losse medewerker bij de sportdienst trok hij de aandacht van Ivan Sonck die hem meteen bij de redactie inlijfde. Zijn afkeer van vaste uitdrukkingen maakte zijn sportcommentaren soms boeiender dan de sportevenementen zelf. Dat spitse taalgebruik bracht hem ook op de radio succes met programma’s als De Taalstrijd en De Perschefs. En in amusementsprogramma’s op tv. Hij trad aan in Namen Noemen, verloor meteen, maar met een reglementswijziging op zijn maat, werd hij opnieuw ingelijfd. Het grote werk kwam in 1991 met het legendarische Huis van Wantrouwen dat hij samen met Wouter Vandenhaute presenteerde. De verwachtingen van de kijkers en van de gasten werden flink op hun kop gezet. Het saaie huis aan de Reyerslaan bleek toch fris en humoristisch. De kijkcijfers waren gigantisch. Ook de opvolger Morgen Maandag was een voltreffer.

Ook bij zijn volgende projecten en vooral bij Alles Kan Beter vertrok hij met die insteek. Die manier van kijken leverde hem niet alleen verfrissende programma’s op, maar ook een zeldzaam inzicht in de kunst van het televisiemaken.

In 1997 volgde hij Wouter Vandenhaute die met een aantal collega’s het productiehuis Woestijnvis opgericht had. Uytterhoeven presenteerde vanaf 2003 drie jaar lang De Laatste Show maar verhuisde vervolgens naar Frankrijk en liet het tv-werk achterwege.

Toen in 2012 Wouter Vandenhaute en zakenpartner Eric Watté samen met Sanoma en Corelio de SBS-zenders VT4 en Vijf TV overnamen, kwam Uytterhoeven achter de schermen zijn schouders onder het project zetten. Zijn comeback op het scherm kwam er in mei 2013 met de presentatie van het programma Spelen met je Leven.

Eerste televisiefeit: 1985 – researcher en realisator voor Rigoletto.

Het is verleidelijk om Erik Van Looy te vereenzelvigen met zijn zeer gesmaakte rol als quizmaster in De Slimste Mens ter Wereld. Hij leidt deze quiz al sinds 2002 en nam er tussendoor ook nog De Pappenheimers bij, zodat hij de ultieme vragensteller lijkt. Op straat wordt hij zelfs als Slimste Mens aangesproken. Misschien geeft hij die indruk wel. Hij kent zijn vak dan ook door en door en dat komt niet zozeer doordat hij al zoveel vragen heeft mogen stellen, maar omdat hij de televisie zo goed kent aan de andere kant van de lens.

Nee, we hebben het nu niet over Loft, De Zaak Alzheimer, Shades of Ad Fundum. We hebben het over televisieregie. We vergeten vaak dat Van Looy al meer dan twintig jaar televisieprogramma’s regisseert. Hij stond in voor de regie van onder meer Rigoletto, Moviola, Première, Ziggurat en hij had een stevige hand in programma’s zoals De Mol samen met Frank Van Mechelen en Michel Vanhove. In dit programma voerden ze een uiterst filmische regie zodat het soms meer cinema dan televisie leek.

Diezelfde vaardigheden mocht Van Looy opnieuw uit de kast halen voor het filmen van de items in onder andere Via Oudenhoven en Mannen op de rand van de zenuwinzinking.

Eerste televisiefeit: 1967 – de radioman gaat bij Echo werken.

Veertig jaar lang is Jan Van Rompaey deel van het Vlaamse televisieleven geweest. Argus, Zeker Weten, Ombudsjan, Terloops, Echo, Jan Publiek, Schermen, Magesien, Een dorp in de stad, Lotgenoten en zo zouden we nog een tijdje kunnen doorgaan.

Net als Paula Sémer is Van Rompaey in het zwart-wit geboren, was hij jong met het medium en onderging hij de groeipijnen van de beeldbuis. Honderdduizenden Vlamingen genoten van zijn observaties en zouden zijn stemtimbre, als dat zou kunnen, wellicht als monument laten erkennen.

Van Rompaey is vanaf de eerste dag een observator geweest, geïnteresseerd in de man of vrouw aan de andere kant van de microfoon. Soms wil hij louter registreren, andere keren haalt zijn verbazing de bovenhand en geeft hij satirische commentaar. De nuances van een observatie, een onthullende vraag en een confronterende tegenspraak, hij hanteert het als geen ander.

En toch heeft hij zich niet zomaar op de perfectie geworpen. Als hij iets te goed onder de knie had, was het tijd voor nieuwe uitdagingen. Straalverbindingen, publieksconfrontaties, televoting … hij was telkens één van de eersten om nieuwe technieken uit te proberen. Ondanks dat experimenteren stonden de mensen die in zijn programma’s aan bod kwamen altijd centraal. Hij wilde steeds in eerste instantie hun verhalen, of ze nu tragisch of komisch waren, vertellen.

Mike Verdrengh

27 januari 1946 Close button

Eerste televisiefeit: bij Tony Corsari in Ontdek de Ster.

Als kind stond hij als ‘voordrachtkunstenaartje’ in de jaren ‘50 op de BRT-televisieset in het programma Ontdek de Ster. Bewonderend zal de jongen van tien naar die nieuwe magische televisiemachine gekeken hebben en naar illustere televisiemonumenten zoals acteur Jef Burm, orkestleider Francis Bay en presentator Toni Corsari. Zou daar de liefde voor televisie ontstaan zijn?

Eigenlijk wilde Verdrengh theateracteur worden. Hij studeerde in 1967 dan ook af aan de Studio Herman Teirlinck. Maar ondertussen maakte hij sinds 1965 al programma’s voor de BRT-radio. Hij is dat trouwens blijven doen tot in 1988, niet alleen voor de verschillende BRT-zenders maar ook voor Radio Luxemburg en Radio Monte Carlo.

In 1968 debuteerde hij als presentator in het zondagmiddagprogramma Binnen en Buiten. Elk week drie uur live in de legendarische Studio 6 op het Flageyplein met als regisseur de al even legendarische Jef Cassiers. Verdrengh maakte en presenteerde muziekprogramma’s zoals Tele Top Tien, Shhbam en Hotel Americain. Ook spelprogramma’s zoals Het Rad der Fortuin, Dubbel Dobbel en Spel zonder Grenzen gaf hij een gezicht. En of hij dan eens geen talkshow wou proberen? Met Mike in Zee en later Mike tout court.

Zijn loopbaan onderging een ingrijpende verandering toen hij in 1988 samen met zijn producer/kompaan Guido Depraetere de eerste commerciële zender in Vlaanderen vorm zou geven. Maar zelfs als programmadirecteur bleef hij het presentatiewerk niet schuwen met Zondagmatinee, Het Gouden Oog en De Vraag van 1.000.000.

Verdrengh stopte in 1996 als manager en ging terug naar die liefde van hem, het acteren. In 1970 mocht hij al rondhuppelen in de tv-serie Keromar. Nu kwam het serieuzere werk eraan in allerlei langspeelfilms en tv-series.

Foto Chris Cockmartin : Frank Abbeloos
Andere foto's : Johan Jacobs
naar top
Website by The Island - theisland.be